📢 Zachowania nonkonformizmu płciowego u dzieci. Co robić?
📢 Poranna prasówka naprowadziła mnie na screenshot takiego oto wpisu (wszelkiego rodzaju portale społecznościowe czy satyryczne to kopalnia wiedzy o społeczeństwie 😃).
Nonkonformizm płciowy polega na demonstrowaniu tożsamości, roli lub zachowań płciowo odmiennych niż kulturowo oczekiwane.
Zacytuję za książką "Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży" autorstwa Iwona Grzegorzewska, Lidia Cierpiałkowska, Aneta R. Borkowska, wydana w 2020 r, wydawnictwo naukowe PWN, str 472.
Objawami zaburzeń identyfikacji płciowej w okresie dzieciństwa są: wyrażanie niezadowolenia z powodu własnej anatomii i funkcjonowania płciowego oraz pragnienie bycia osobą innej płci, preferowanie ubrań, zabaw, gier i towarzystwa rówieśników uznawanych za odpowiednie do płci demonstrowanej przez dziecko jako własna. Nasilenie objawów może być różnorodne: niektóre dzieci prezentują wiele usilnych zachowań i pragnień nonkonformistycznych płciowo oraz skarżą się na znaczny dyskomfort z powodu płciowych cech ich ciała. U innych objawy są mniej intensywne lub występują wybiórczo. Zaburzeniu temu relatywnie często towarzyszą zaburzenia lękowe oraz depresja. częściej także niż w populacji ogólnej występują zaburzenia ze spektrum autyzmu. 👉U większości dzieci przemija ono przed okresem dojrzewania lub w jego początkach👈. Zdecydowana mniejszość (6-27% dzieci) zmaga się z tym zaburzeniem w kolejnych okresach rozwojowych cierpiąc coraz większą awersję wobec własnego ciała wraz z nadejściem okresu dojrzewania.
👉Zaburzenia dotyczące przeżywania płci u nastolatków cechują się dużo większą trwałością, a prawdopodobieństwo ich kontynuacji w okresie dorosłym jest bardzo wysokie.👈 Wielu nastolatków cierpiących z powodu dysforii płciowej nie prezentowało w okresie dzieciństwa zachowań nonkonformizmu płciowego. Pojawienie się u nich zaburzenia powoduje głębokie zaskoczenie osób z ich otoczenia.
Wnioski są następujące:
- 👉 tożsamość płciowa u dzieci przed okresem dojrzewania, może się zmieniać i nie wymaga podejmowania dodatkowych działań poza poszerzeniem pola tolerancji rodziców na przejawiane zachowania.
- 👉 tożsamość płciowa u nastolatków, którzy rozpoczęli okres dojrzewania, jest trwała i nie podlega zmianom. Zacytuję za prof. Lwem-Starowiczem: Raz ukształtowana identyfikacja jest trwała, nie podlega zmianie i wiąże się z dążeniem do życia w zgodzie z doświadczaną płcią psychiczną (Lew-Starowicz, M., Lew-Starowicz, Z. i Skrzypulec-Plinta, V. wyd 2021. Seksuologia. Warszawa: PZWL Wydawnictwo lekarskie).
- 👉 z punktu widzenia terapeutycznego, ze wszelkimi rozmowami na temat identyfikacji i tożsamości płci należy się wstrzymać do czasu aż nasza pociecha osiągnie wiek, w którym będzie rozumiała konsekwencje swojego wyboru. Amerykanie i Niderlandczycy proponują tutaj terapie blokujące hormony płciowe w okresie dojrzewania aby zatrzymać skok rozwojowy do czasu uzyskania stabilnej świadomości na temat konsekwencji podjętej decyzji (np. posiadanie dzieci). Skok rozwojowy odbywa się tylko raz. Po odbyciu odpowiedniej diagnostyki, podawany jest właściwy hormon płciowy do płci przeżywanej i wykonanie skoku rozwojowego we właściwym kierunku, uzyskując ciało całkowicie zgodne z płcią przeżywaną psychologicznie.